Να απαγορεύσεις να ''σε αγαπούν'' οι άνθρωποι αυτοί.

Ντροπή.

Μικρή λέξη, μεγάλη η σημασία της.
Πόσο άσχημο συναίσθημα δημιουργεί αυτή η μικρή λέξη και πόσο μισός γίνεσαι.

Από μικρή ένιωθα τόσο περήφανη για τον εαυτό μου, όχι γιατί έχω καταφέρει πολλά για τον κόσμο, αλλά γιατί κατάφερα να έχω το κεφάλι μου καθαρό και τα μάτια μου να αντικρίζουν καθαρά τα μάτια του διπλανού μου.
Όταν το βλέμμα σου είναι σκοτεινό και τα μάτια σου κοιτάζουν τα πόδια σου, κάτι δεν έχεις κάνει καλά.
Και πάλι όμως αν καταφέρεις να ''σβήσεις'' το μαύρο σύννεφο πάνω από το κεφάλι σου είσαι περήφανος.
Όταν όμως για την ντροπή σου ευθύνεται κάποιος άλλος;
Κάποιος που ''σε αγαπάει''. (Και τα εισαγωγικά θα μπουν σε αυτή τη φράση διότι αν σε αγαπούσαν θα ήθελαν να πετάξεις στον ουρανό και όχι να προσγειωθείς με το κεφάλι στο χώμα. )
Τότε τι κάνεις; Πώς το διαχειρίζεσαι αυτό; Είναι απλό;
Θα σου πω εγώ.

Όχι δεν είναι απλό, διαχειρίσιμο δύσκολα γίνεται και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι ένα.
Να απαγορεύσεις  να ''σε αγαπούν'' οι άνθρωποι αυτοί.
Πονάει η αλήθεια ε;

Πιο πολύ πονάει η στιγμή που θα νιώσεις ντροπή και θα νιώθεις αν δεν προσπαθήσεις  να σωθείς.

Οι άνθρωποι λοιπόν, που κοιτάζουν την παρτάρα τους και πως να περάσουν εκείνοι καλά δίχως να τους νοιάζει για εσένα και σπρώχνοντας σε στο κενό για να πάρουν αέρα, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αύριο αντί να σε σηκώσουν.. Θα σε ρίξουν.
Τόσο χαμηλά, ωστέ να είσαι έτοιμος να τους πιάσεις.
Αλλά όχι.....

Για να μην σκεφτείς και εσύ για λίγο τη πάρτη σου;

Σχετική εικόνα



Σχόλια