''Τα λέμε'' είπες, μα ποτέ δεν τα είπαμε.

Και εκείνη περίμενε, δεν ήξερε τι ακριβώς μα περίμενε.
Ίσως εκείνον,  ίσως κάτι από εκείνον..
Περίμενε.
Τον αγάπησε από τη πρώτη στιγμή και περίμενε μέχρι τη τελευταία.
Όχι να γυρίσει, μα να κοιτάξει γύρω του... Να τη προσέξει.
Πάντα ήταν εκεί για εκείνον, φανερά και μη.
Στην άκρη του μυαλού του ίσως την κρατούσε,   το μυαλό εκείνης όμως  δεν είχε χώρο για άλλη σκέψη πέρα από τα μάτια του.
Κι αν την έβλεπε;
Κι αν τελικά ήταν μαζί;
Θα άλλαζε η ζωή της;
H ζωή τους..
Όμως εκείνος σώπασε, της είπε:
-Καληνύχτα, τα λέμε.
-Καληνύχτα, ψιθύρισε εκείνη... Μα είχε τόσα να του πει.