Θα σε περιμένω για πάντα.

Πως θα ένιωθες άραγε αν ''για πάντα'' περίμενες κάποιον που δεν θα μπορούσατε να είστε ποτέ μαζί;

Πριν αρκετά χρόνια, σε μια περιοχή της Αθήνας ήταν μια κοπέλα 16 ετών.
Αγάπησε κάποιον που δεν θα ήταν ποτέ μαζί, δεν θα ήταν  γιατί κάποιος άλλος όριζε τη μοίρα τους.
Αστυνομικός εκείνος βλέπεις, έπρεπε να παντρευτεί κάποια του κύκλου του.
Κάποια με περιουσία και όχι ένα απλό κορίτσι από τα Νότια Προάστια.
Εκείνη προσπαθούσε να μαζέψει τα χρήματα, ώστε να γίνει η νύφη που όλοι ήθελαν για εκείνον.
Μα μάταια.
Τα χρόνια περνούσαν, και η κοπέλα περίμενε.
Εκείνος παντρεύτηκε με προξενιό, τη σωστή γυναίκα όπως άρμοζε στο επίπεδο του.
Και όπως έλεγαν οι δικοί του.
Έκανε οικογένεια.

Η κοπέλα μεγάλωσε, έγινε γυναίκα.
Σήμερα είναι 60 ετών, ακόμα περιμένει.
Περιμένει ότι ίσως εκείνος κάποια στιγμή γυρίσει.


Όταν η μαμά μου, μου έλεγε αυτή την ιστορία θυμήθηκα ένα ποιηματάκι που μου έλεγε όταν ήμουν μικρή :

" Τα νεανικά ζευγάρια όταν βρίσκονται στη νιότη
όρκο δίνουνε για πάντα στην αγάπη τους τη πρώτη.
Το ''για πάντα'' θα μου πείτε , είναι λέξη πλανερή
απ'τις ψεύτικες εικόνες που κανείς δεν τις τηρεί.
Κι όμως , γνώρισα μια νέα που είχε κάποτε ορκιστεί
το για πάντα σε έναν νέο και έμεινε σε αυτόν πίστη.
Την παράτησε ο νέος μα εκείνη δεν  ξεχνούσε
το για πάντα που σαν χτύπος στη καρδούλα της ηχούσε.
Δέκα χρόνια είχαν περάσει μα μια μέρα σαν και αυτή ,την είδαν να χαμογελάει και τη ρώτησαν : γιατί;
Σαν και σήμερα ,τους λέει, τον πρωτόδα μια φορά . 
Περάσαν δεκάδες χρόνια και την είδανε μια μέρα να χαμογελά ξανά
 - τι να 'χει; απόρρησαν.
Σαν και σήμερα τους λέει , πριν απο καιρό μου ΄πε
πως θα μ'αγαπά για πάντα κι όρκο έδωσε ιερό.
Κι έγειρε χαμογελώντας , κουρασμένη στη βεράντα
και σε λίγο η καρδιά της , εσταμάτησε για πάντα ...