Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.


Μάθαμε δυστυχώς να κρύβουμε συναισθήματα πίσω από το χαμόγελο μας, όχι για να μην στενοχωρήσουμε κάποιον αλλά για να μην υποβαθμίσουμε κι άλλο το εγώ μας. 
Όμως ξυπνάς ένα πρωί που συνειδητοποιείς το πόσους ανθρώπους έπρεπε να είχες στείλει το διάολο και πόσους ακόμα θα έπρεπε να είχες σβήσει από το συγχωροχάρτι σου.
Και αποφασίζεις λοιπόν να πατήσεις το delete για να τους ρίξεις στο κάδο των αχρήστων χωρίς να μπορέσεις να τους κάνεις reset.. Γιατί κατάλαβες ότι πάντα εσύ θα συγχωρείς το λάθος κάποιου και εκείνος θα το βλέπει ως αφορμή να το χρησιμοποιήσει ξανά εις βάρος σου.
Ο λόγος;
Γιατί εσύ είσαι ένας βλάκας που δεν βλέπεις κακό, δεν βλέπεις συμφέρον και η συγνώμη τους σε καλύπτει. 
Για πόσο ακόμα;
Όχι άλλο, ελπίζωντας ότι θα καταλάβουν το λάθος τους και δεν θα το επαναλάβουν ξανά.
Όχι σε εσένα, εσύ τελείωσες... Αλλά σε κάποιον άλλον που θα δείξει εμπιστοσύνη στη συγνώμη τους 
Έχεις δίκιο σου λένε, έτσι για να το πουν και η ιστορία επαναλαμβάνεται. 
Μάγκα μου, η ιστορία έφερνε στροφές γύρω από τον εαυτό της όσο εγώ το επέτρεπα. 
Λυπάμαι, αλλά η συγνώμη σου πλέον δεν με συγκινεί. 
ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ. ΣΥΓΝΩΜΗ και κλαιν μαιν. 
Δεν ζητάω επιβεβαίωση, γνωρίζω ότι έχω δίκιο.  
Αλλά πλέον οι ευκαιρίες τελείωσαν....
Αν το θέμα ήταν γκομενικό θα είχε τελειώσει προ πολλού, όταν όμως λαμβάνει χώρα σε πιο κοντινούς σου ανθρώπους δεν έχεις να κάνεις τίποτα περισσότερο από το να σκεφτείς τη παρτάρα σου πλεόν και ΜΟΝΟ όσους σου στάθηκαν και δεν κρύφτηκαν πίσω από συγνώμες θλιμμένα και καλά μάτια και δικαιολογίες.

Δεν είμαι στενοχωρημένη, όχι. Δεν μου το επιτρέπω... Θυμωμένη είμαι. 

Μόνη μου ήμουν, μόνη μου θα μέινω. 
Μόνη μου κι όλοι σας. 

Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Αποτέλεσμα εικόνας για Only me tumblr

Σχόλια