Η αυλαία, έπεσε.. Ας ονειρευτούμε.

Και όταν έρχεται το βράδυ είσαι μόνος. Εσύ και ο εαυτός σου.

Η μέρα φαντάζει όνειρο, μέχρι να σβήσουν όλα τα φώτα και να κλειστείς στο εγώ σου.

Την ημέρα όλα περνάνε, έχεις πράγματα να ασχοληθείς.. Πράγματα τα οποία σε βοηθούν να ξεχνάς είτε να μην θυμάσαι καθόλου.. Μόνο αυτά που σε κάνουν να χαμογελάς. Μόνο εκείνα.

Μα το βράδυ πάλι μόνος θα γυρίσεις .

Ίσως να υπάρχει κόσμος στο σπίτι, ίσως να έχεις παρέα.. Μα εσύ πάλι μόνος θα νιώθεις σαν σβήσουν τα φώτα.

Όμως εκεί που θα είσαι μόνος θα σκεφτείς το καλύτερο που μπορεί να συμβεί στη ζωή σου, αυτό που ίσως σου αλλάξει έστω και ένα μίζερο βράδυ. Αυτό το κάτι, που θα σε κάνει ευτυχισμένο έστω και για λίγα λεπτά.

Οπότε έτσι μπορείς να καταλάβεις πως αξίζουν λίγα βράδια μοναξιάς για μια υπέροχη ζωή μετέπειτα ή έστω λίγα όνειρα ακόμα.

Εξάλλου γιαυτό τα όνειρα εμφανίζονται όταν κλείσεις τα μάτια..

Όταν πέσει η αυλαία, για μια ακόμη ημέρα.