Μα τώρα έφυγα εγώ και είναι ακόμα καλοκαίρι.

Θυμάσαι εκείνο το καλοκαίρι που με έβρισκες έξω από τη πόρτα σου, απλά να περιμένω να βγεις για να πάρω μια ανάσα;
Στα σκαλιά όλα τα βράδια του καλοκαιριού με ξημέρωναν.
Θυμάσαι που άνοιγες τη πόρτα και ήμουν πάντα εκεί για εσένα;
Λυπάμαι, αλλά για τα επόμενα καλοκαίρια μου έχω άλλα σχέδια.
Και τώρα τι;
Eίναι καλοκαίρι και εγώ δεν είμαι εκεί ε;
Και σε πειράζει που δεν έχεις την ασφάλεια σου ε;
Με συγχωρείς αγοράκι μου, άλλαξα.
Με άλλαξες.
 Ήμουν η τελευταία ''καληνύχτα'' πριν κλείσεις τη πόρτα και κοιμηθείς.
Εγώ εκεί, στα σκαλιά να περιμένω να βγεις.
Έφερνα και τις φίλες μου για παρέα, θυμάσαι;
  Σε είχα δει να ανοίγεις το παντζούρι κρυφά να δεις αν είμαι ακόμα εκεί.
Και ήμουν.
Φύγε, δεν θα βγω, θα μας δει ο κόσμος, έλεγες.
Εγώ εκεί να περιμένω, να φεύγει το καλοκαίρι σε εκείνα τα σκαλιά της εκκλησίας.
Μα τώρα έφυγα εγώ και είναι ακόμα καλοκαίρι.
Και όταν νιώσεις το κενό, στείλε μήνυμα για να γεμίσεις τον άδειο σου κόσμο.
Θα απαντήσω, αλλά τίποτα δεν θα είναι όπως πριν.
 Τότε ήμουν διατεθειμένη να γκρεμίσω ένα κόσμο για να φτιάξω τον ''δικό μας''.
Μα πλέον αγάπη μου, έχω το δικό μου κόσμο και δεν είσαι μέσα εσύ.