Τα καρμικά ζευγάρια μάτια μου, δεν είναι εκείνα που είναι συμβατά στο πλήθος.
Είναι εκείνοι οι απίθανοι άνθρωποι που μπορούν να φτάσουν στο Θεό μόνο με το βλέμμα τους.
Είναι εκείνοι που όταν βρίσκονται μαζί το σώμα τους φλέγεται σαν να είναι στο πιο καυτό καζάνι.
Είναι εκείνοι που βρέθηκαν τυχαία και αγάπησαν τη τύχη τους, αν και πριν δεν πίστευαν σε αυτή.
Μπορεί το πλήθος να τους κοιτάξει στραβά, να τους σχολιάσει στο πέρασμα τους, αλλά ποιος νοιάζεται;
Είσαι καλά εσύ; Είναι καλά εκείνος;
Αυτό έχει σημασία.
Αυτό το καλά να γενικευτεί και να γίνει {μαζί καλά και να πα να γαμηθούνε}.
Μικρή είναι η ζωή αδερφέ μου, μικρές και οι στιγμές. Ζήσε τις.
Δεν έχεις χρόνο.
Κι όταν ο χρόνος σου εδώ τελειώνει, θα σκεφτείς το πλήθος ή εσένα;
Τη πάρτη σου, βεβαίως βεβαίως. Και αυτό είναι το λογικό.
Μη ζεις με απωθημένους έρωτας, με ''βρε λες;''.
Κάνε το για εσένα, στη τελική αν δεν ενδιαφερθείς εσύ για εσένα, ποιος θα το κάνει;
Άκου και εμένα, που φοβόμουν να τολμήσω.
Το έκανα όμως, μπορεί να μη κέρδισα τον απόλυτο έρωτα.
Αλλά γνώρισα τον άνθρωπο που συμπλήρωσε το κάρμα μου.
Δεν έμεινα στο κάτω σκαλάκι, ανέβηκα ένα. Δεν χρειάζεται να φτάσεις στο τέρμα.
Ένα βήμα κάθε φορά.
Ε ψιτ! Το κάρμα σου υπάρχει, βγες έξω να το ψάξεις.
Όχι με ταμπέλες και σουξου μουξου, αλλά με θάρρος, θράσος και ανοιχτά μάτια.
Πράξε για εσένα μάγκα μου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου